Cold Feet, Warm heart.

Picture Perfect

De tijdlijn op mijn facebook pagina stroomt vol met foto’s van gezinnen die genieten van de sneeuw. Kinderen op de slee, sneeuwpoppen die zijn gemaakt, selfies van dik ingepakte mensen met rode wangen van de frisse buitenlucht. Ik lig op de bank opgerold onder mijn warme fleecekleed met een kop dampende thee. Vanmiddag was ik ook buiten met de kinderen. De oudste vind het geweldig om met de slee langs de helling van de A20 af te roetsjen. Het was er gezellig druk, veel gezinnetjes die zich vermaakten in de sneeuw.

Maar ik ga er maar gewoon voor uitkomen: ik vind er niks aan. De kou die ervoor zorgt dat mijn vingers één voor één langzaam geel en gevoelloos worden (ondanks het dragen van 2 paar handschoenen over elkaar heen) , de hoeveelheid kleding die ik aan moet trekken voordat ik de deur uitga (om mezelf enigszins nog een beetje warm te houden), en het feit dat mijn lichaam er gewoon lang de tijd voor nodig heeft om weer opgewarmd te zijn. Nee, ik haat de kou. Ik heb warmte nodig: de zon, de sauna, ik mis het zo. Ik kan er niks aan doen, zodra de temperatuur daalt, daalt ook mijn goede humeur.

Liever onder de zon

Mijn dochter krijgt een beetje dezelfde trekjes. Toen we naar een uur sneeuwpret weer richting huis gingen klaagde ze steen en been over de kou. ‘Mama, ik denk aan Spanje, dat het lekker warm is en dat we bij het zwembad zijn.’ Dat vond ik een mooie gedachte, en ik fantaseerde nog een luie ligstoel met een goed boek erbij. Ik heb de wintersport ook echt nooit begrepen. Waarom zou je in godsnaam op vakantie gaan richting de kou terwijl je voor hetzelfde geld ruim een week heerlijk kan vertoeven op het zonnige Gran Canaria? Veel mensen hebben me geprobeerd te overtuigen van de voordelen van de wintersport: ‘Het is hartstikke leuk joh! Het is helemaal niet zo koud. Hartsikke gezellig’. Etc. etc. Ja apres ski dat lijkt me leuk, maar de rest sla ik met liefde over. Als ik vakantie heb dan wil ik gewoon met mijn luie lijf aan het zwembad liggen, cocktailtje erbij en vooral heel veel niks doen.

Maar, ik laat me niet kennen. Ik ga gewoon met mijn kinderen mee naar buiten als er gespeeld moet worden in de sneeuw. Ik sta lachend langs de kant als ze één voor één naar beneden roetsjen op de slee, ik doe mee met sneeuwballen gevechten, en ik bouw de meest creatieve sneeuwpop als dat nodig is. Alles voor de kids. Maar ik kan niet wachten tot de tempratuur weer gaat op lopen en mijn humeur en ik langzaam weer beginnen te ontdooien. Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt. Een goede vriendin zei pas geleden: leuk die sneeuw, maar na een dag mag het wel weer opgeruimd zijn.

Warme wijn

Ondertussen warm ik mijn koude ijsklomp-voeten en handen op aan mijn man, en zorg ik voor de inwendige mens door mezelf op een glas glühwein te trakteren. En ach, als je eenmaal weer warm binnen zit dan is dat witte landschap best wel mooi om te zien na een paar glaasjes warme wijn.

---