Wie het laatst lacht…

Bruine vlechtjes

Ik zie haar nog zo voor me: het meisje met de bruine vlechtjes in haar haren, een verlegen blik in haar ogen en een voorzichtige glimlach op haar lippen. Regelmatig zag ik haar voorbij mijn huis lopen, ik heb haar zien opgroeien totdat ze verhuisden naar een dorp in de buurt.

Brugpiepers

Haar moeder zie ik nog met enige regelmaat, zij is een trouwe klant en tijdens de behandelingen kletsen we gezellig bij over het werk en over ons grut. Tijdens haar laatste behandeling ging het over haar dochter, ze zit sinds een jaar op de middelbare school. Aangezien ik zelf ook een puberende brugpieper in huis heb weet ik dat dat voor beide partijen een uitdagende fase kan zijn. Hormonen kunnen opspelen, het lichaam verandert, en stemmingswisselingen zijn niet vreemd. ‘Ze wordt gepest’, vertelt haar moeder ‘door meiden uit haar klas, het gaat er gemeen aan toe’, mijn hart breekt als ik haar verhaal aanhoor.  Dat lieve, introverte meisje is het mikpunt geworden van pesterijen op de middelbare school. En ik weet hoe hard het daaraantoe kan gaan.

Back in the days

In gedachte ga ik terug naar mijn eigen middelbareschooltijd: in het begin van het eerste jaar werd er weleens een poging tot pesten gedaan bij mij.  Ik was toentertijd vegetariër én ik zat op een theaterschool, dat was toen anders dan anders en dan val je makkelijk ten prooi aan de pestkoppen. Maar ik beet van me af en haalde mijn schouders op, daarna was er weinig ‘lol’ te beleven voor de pesters en werd er vakkundig een nieuw slachteroffer gekozen.

DNA

Pesterijen vinden overal plaats: van lagere school, tot aan de studententijd, van scholieren tot aan collega’s, en van jong tot oud. Want ook in verzorgingstehuizen kunnen ze er wat van: roddelen, buiten sluiten, of spullen die worden afgepakt. Blijkbaar zit het bij de pesters diep in de genen geworteld.

Prehistorie

Maar waar komt pesten toch vandaan? Is het te herleiden naar de prehistorie? Zit het diep geworteld in het reptielenbrein? Pesten is immers zo oud als de mensheid zelf verteld google mij:  “Het zorgde voor stabiliteit in een leefgroep en dat je je eigen identiteit vorm kon geven.  Hoe sterker je je eigen identiteit ervaarde, hoe sterker we ons voelden. Die versterking vonden we dan weer terug in een groep waarin de mensen zoveel mogelijk gelijk aan elkaar waren”. En degene die buiten de boot viel? Die werden dus gezien als het buitenbeentje en gepest. Pesten is eigenlijk dus heel ouderwets, zo ontzettend 3000 voor Christus.

Kuddedieren

Maar onderschat die buitenbeentjes niet! Want dat zijn degene die zich niet laten kisten, die elke keer weer de schouders eronder zetten en doorgaan.  Zij weten wat het is om tegen de stroming in te gaan, zij zijn degene die later het verschil gaan maken dankzij hun doorzettingsvermogen. En de pesters? Die zullen zich als kuddedieren blijven verplaatsen, bang om anders te zijn, bang om als zwarte schaap tussen de makke lammetjes te worden gezien.

Liefs

Dus lief oud-buurmeisje van me: jij komt er wel, laat ze maar kletsen, roddelen en giechelen. Want er komt een dag dat jij het allerhards kan teruglachen. En wie als laatst lacht, die lacht het best.

Liefs, Judith

PS. Is geplaatst met toestemming van haar moeder.