The circle of life
Mijn allerlaatste werkdag voor mijn zomervakantie in het verzorgingstehuis. Ik zie op mijn afdeling dat er bij een kamer wat mensen heen er weer lopen, ik zie aan ze dat ze verdrietig zijn. Het is een situatie die vaker voorkomt hier en het is onvermijdelijk: de mensen die hier wonen zijn hier aan hun laatste levensfase begonnen. Verdrietig natuurlijk, maar zoals mijn opa zei: ‘op een gegeven moment is het tijd om plaats te maken voor nieuwe mensen’. En als je dat mag doen op een mooie leeftijd dan is dat een zegen.
Toen mijn oma overleed, na mijn opa, was ik erg verdrietig. Door haar overlijden was mijn opa ook definitief overleden voor mijn gevoel. Ze woonde toen in het verzorgingstehuis waar ik nu werk. Op haar kamertje lagen nog wat spulletjes die werden verdeeld tussen de (klein)kinderen. ‘kijk maar even of er nog wat voor je tussen zit’, werd door de lieve familie gezegd. Toen ik haar kamertje binnen kwam werd ik overvallen door verdriet: dit is dus wat je achterlaat als je gaat. Een kamertje met was spulletjes, dat is het. Wat betreft materiaal dan. Want de herinneringen aan mijn opa en oma zijn niet in waarde uit te drukken: de mooie lentes aan de Bloemendaalse weg, de warme zomers in hun tuin, de herfst bij opa op zolder waar hij schilderde en de koude winters op het ijs op het slootje voor de deur.
Aangezien de ouderen een groot gedeelte van mijn klantenkring zijn krijg ik vaak hun mooie verhalen over vroeger te horen, over de mooie reizen die ze hebben gemaakt, en over hun dierbaren. Maar ik kom ook veel verdriet tegen, mensen die ziek zijn (geweest), trieste verhalen over dierbaren die veel te vroeg zijn overleden. Als ik deze blog bedenk lig ik aan het zwembad en ik kijk naar mijn dochtertje die voorbij komt dobberen op een opblaasflamingo, en dan besef ik me weer eens: het gaat niet om de mooiste auto, een groot huis, of dure spullen, die laten geen warme herinnering achter. Het zijn de mooie momenten met lieve dierbaren, dat is het allermooiste om door te geven in de cirkel van het leven.