Pay it forward

Ik klets heel wat af met mijn klanten. Vaak gaat het over koetjes en kalfjes maar ook het nieuws komt regelmatig voorbij. Zelf volg ik het nieuws al een tijdje niet meer. De meeste klanten weten dit van mij, en via hun hoor ik vanzelf wel als er iets ergs in de wereld aan de hand is.

De reden dat ik geen nieuws meer volg is omdat het  9 van de 10 keer  alleen maar ellende en verdriet is wat er voorbij komt.  En doordat het niet in mijn directe omgeving gebeurt kan ik weinig aan deze ellende en verdriet doen. Of ik mijn kop in het zand steek? Misschien wel, maar ik zie het meer als zelfbescherming aangezien ik behoorlijk verdrietig kan worden van dit soort nieuwsberichten.

Waar ik wel invloed op heb is op mijn eigen omgeving. Mijn gezin, familie en vriendinnen. En mijn klanten natuurlijk. Zo probeer ik ze op de best mogelijke manier een behandeling te geven en een luisterend oor. Want dat hoort zeker bij dit vak. Ik kan goed kletsen, maar luisteren is misschien nog wel belangrijker. 1 keer per maand doe ik vrijwilligerswerk, dan ga ik wandelen met een meneer die door een bedrijfsongeval lichamelijk gehandicapt is geraakt. Dan maken we een mooi rondje door de wijk en eindigen we bij de bakker voor een kop koffie en een croissant.

Nu wil ik niet overkomen als Moeder Teresa hoor, want geloof me, dat ben ik echt niet. Maar ik geloof  zeker in het nut van een goede daad. Zo bekeek ik eens een filmpje van iemand, die vond dat je jezelf  aan het einde van de dag moest afvragen wat jij die dag voor een ander hebt betekend. Het hoeft niet iets groots te zijn, iemand helpen oversteken kan bijvoorbeeld ook.  ‘Wauw’ dacht ik, als iedereen dat zou gaan doen, dan zou ik zeker weer naar het nieuws kijken.