Nothing is under controle

Dat geen enkele dag hetzelfde is in dit vak, dat werd mij al snel duidelijk. Maar vandaag spande toch wel de kroon…

Ik had zo’n mooie planning staan voor vandaag: de eerste twee klanten wonen bij mij om de hoek in hetzelfde appartementencomplex, heel fijn, dat scheelt weer in de reistijd. Daarna zou ik richting het centrum gaan waar ik ook twee klanten ingepland had. Om vervolgens richting de rand van Rotterdam te gaan om daar de laatste klant te gaan behandelen. Er zaten twee nieuwe klanten tussen, dus daar had ik ruim de tijd voor ingepland. Mooie planning met niet al te veel reistijd.

Maar helaas… Maandag kreeg ik het bericht dat de klant die in het centrum woont in het ziekenhuis is beland, en de andere klant die in het centrum woont wilde de afspraak een paar weken verzetten. Balen, want nu had ik een gat van een paar uur die ik niet kon opvullen omdat ik mijn laatste klant niet naar voren kon schuiven in de planning.

Totdat ik gisteren werd gebeld door een nieuwe klant die een afspraak wilde maken. ‘Als je wil dan kan je morgen al, er is een plekje vrij gekomen’, vertelde ik haar. Dat vond ze prima, en het gat in mijn planning werd daardoor een stukje kleiner.

Om de tijd op te vullen neem ik wel mijn laptop mee, had ik bedacht. Dan kan ik onderweg mijn administratie en blog bijwerken nadat ik bij mijn eerste drie klanten ben geweest.

Zo gezegd, zo gedaan. Nadat ik vandaag bij mijn eerste klant ben geweest, bel ik aan bij de tweede klant. Na een paar keer aangebeld te hebben wordt er nog steeds niet open gedaan. Ik probeer haar te bellen, maar ik krijg geen gehoor. Ik krijg al een voorgevoel dat wordt bevestigd door een medebewoner van het complex: mevrouw is helaas overleden. Ik had al zo’n vermoeden: ze was al behoorlijk op leeftijd.

Ok, en nu? Gelukkig kon ik bij klant nummer 3 eerder terecht. Maar na haar zat ik toch nog met ruim 1,5 uur wat ik moest opvullen. Ik besloot maar om dan toch naar huis te gaan. Op het moment dat ik mijn auto start om richting huis te rijden krijg ik een appje van mijn laatste klant: als ik wil dan kan ik al komen, hij is eerder thuis van zijn werk. Mooi! Ik rij richting Spangen, waar hij woont, en binnen 15 minuten ben ik bij hem. Na ongeveer een uur ben ik klaar, best lekker om een keer op tijd klaar te zijn bedenk ik me. Ik rij over de A20 naar huis, waar de file al aardig op gang is gekomen. Thuis maak ik mijn spullen schoon en spring onder de douche. Daarna pak ik mijn laptop en ga alsnog aan de slag . Ik heb nog ongeveer een uur voordat manlief met de kids thuis komt.

Als aan mij wordt gevraagd hoe het met mij gaat, dan antwoorde ik regelmatig: goed hoor, alles onder controle. Totdat ik een keer een quote tegen kwam: ‘Nothing is under controle’. En dat blijkt maar weer eens op zo’n dag als vandaag. Niks is onder controle, en dat is, voor een control freak als ik, nog weleens moeilijk. Vandaag was een mooi leermoment, want zo zie je maar: als je loslaat valt alles uiteindelijk toch weer op zijn plaats.