Life is beter when you’re laughing.

Het is nu ruim drie weken geleden dat ik ben geopereerd, en de mist in mijn hoofd is al redelijk opgetrokken: de vermoeidheid en de warrigheid nemen af, mijn concentratievermogen en energiegehalte nemen langzamerhand toe.
Er is geen pijn meer, geen maandelijkse issues, geen onzekerheden, en geen getob. Ik had een haat-liefde verhouding ermee, en nu die eruit is voel ik me opgelucht. Het is het huisje geweest van mijn zoon en dochter voor 9 maanden lang, en het heeft op dat gebied goed zijn werk gedaan. Maar vanaf mijn 11e ook veel ellende gezorgd. Hebben jullie al een vermoeden waar ik het over heb? Ja, precies: mijn baarmoeder. Mooi woord eigenlijk : baarmoeder, in het Engels noemen ze het uterus, klinkt toch minder romantisch.
Het was een pittige beslissing, en de beslissing was ook echt niet zomaar gemaakt: er is veel aan vooraf gegaan. Tijdens het wikken en wegen hierover sprak ik mijn moeder: ‘Mam, ik vind het best heftig, mijn kindjes hebben er 9 maanden veilig in gezeten, en het is toch een stukje vrouwelijkheid. Waarop mijn oh -zo -praktisch -ingestelde moeder zei: ‘Juud, je moet het maar zo zien: het heeft zijn werk goed gedaan, maar nu is het tijd voor een nieuwe fase.’ En met die gedachte ben ik de operatie in gegaan.
De aanloop naar de operatie toe, was een lange aanloop. De klanten die stonden ingepland voor die tijd moesten verschoven worden of werden bij een collega ondergebracht. Ik heb aardig wat uren gebeld en ge-appt om dit zo goed mogelijk te regelen. En wat waren de reacties lief: ‘rustig aan he?’, ‘heel veel succes, we denken aan je’. Of: ‘je neemt je rust hoor, als je toch eerder op de stoep sta dan doe ik gewoon niet open voor je’. In het verzorgingstehuis waar ik eens per week werk werd door een bewoner voorgesteld om de operatie zelf even te doen: ‘gaan ze je baarmoeder verwijderen? Nou dat kan ik ook wel voor je doen hoor.’ Waarop ik antwoorde: ‘de alcohol en mesjes heb ik zelf ook dus waarom niet’. Lachend zei ik hem gedag, en beloofde ik hem om over 8 weken weer gezond terug te komen.
Mijn eierstokken hebben ze laten zitten, in tegenstelling tot de buurvrouw met wie ik een kamer deelde in het ziekenhuis. Bij haar was alles verwijdert: ze had baarmoederhalskanker. Ze was al een stuk ouder als dat ik ben, er ze was er vrij nuchter onder, ze had er alle vertrouwen in dat het niet was uitgezaaid. Ondanks dat we er niet voor de lol lagen hebben we ontzettend gelachen met elkaar. Ik hoefde maar één nachtje te blijven, zij moest twee nachtjes blijven. Tijdens de nacht maakte zich zorgen toen ze me niet hoorde: ‘meid’, zei ze de volgende ochtend, ‘wat ben jij stil tijdens het slapen, ik dacht echt even dat je dood was, oh wat erg toch voor dat gezinnetje schoot er door mijn hoofd.’ zei ze. Wat heb ik gelachen om die opmerking, wat een drama, maar ook om haar humor, ze heeft een heftig leven gehad, maar ze bleef overal de humor van inzien. (Je kan iemand goed leren kennen als je 24 uur samen een kamer deelt kan ik je vertellen ;-))
Al met al is het eigenlijk precies van wat ik me er van had voorgesteld en ik kan me redelijk rustig houden. Iemand had mijn moeder al gewaarschuwd: ‘bind die maar vast, anders neemt ze haar rust niet’. Maar het lukt me aardig, en het delegeren gaat me ook prima af. Zal ik het er nog maar even van nemen dan? Nog maar even extra in de watten laten leggen? Of zoals ik tegen een vriendin zei; ‘ik denk dat ik me vaker laten opereren, ik word zo vertroeteld door iedereen. Gekscherend natuurlijk, want ik weet ook echt wel als geen ander, dat gezond zijn één van de grootste rijkdommen is.
Maar humor houd je op de been, Ze zeggen weleens dat humor het beste medicijn is. Soms is het gewoon nodig om even de scherpe kantjes van het leven af te halen, dan kan je maar beter de lol van bepaalde situaties inzien, anders wordt het allemaal zo zwaarmoedig, en daar is het leven toch te kort voor? Want tenslotte is een dag niet gelachen, een dag niet geleefd.
Liefs, Judith
Ps. als ik lol heb, dan lach ik met mijn mond open, kraaienpootjes om de ogen, en een hard geschater, heel charmant, that’s me 😉
Beterschap verder
Gr. DK
Dank je wel Daniel!
Weer mooi geschreven Juudje.
Het is zoals het is.
Liefs xxx
xxx