Lieve Lida
Via mijn WhatsApp wordt ik benaderd door Lida, ze wil graag een afspraak maken voor een uitgebreide pedicure behandeling en een gellak. Ze vertelt dat ze binnenkort wordt geopereerd, dus we prikken een datum voor na de operatie. Als ik op de desbetreffende dag en tijdstip op haar stoep sta, wordt er open gedaan door haar dochter. Lida komt de trap af en ik zie een mooie vrouw, zo één die weinig nodig heeft voor veel glamour. Ze doet me denken aan Olcay Gulsen. We installeren ons in de huiskamer en ik begin de behandeling.
Ze vertelt dat ze een tijdje terug is geopereerd aan de knobbels aan haar voeten, en ik bedenk me dat dat niet de operatie kan zijn geweest die ze vorige week heeft gehad. Dan zie ik 2 plastic zakjes uit haar shirt steken, ten hoogte van haar decolleté. Ik trek de conclusie dat ze waarschijnlijk een borstvergroting heeft gehad. Dan vertelt ze uit haar zelf dat ze vorige week aan haar borsten is geopereerd, ze zijn niet vergroot, ze zijn verwijderd. Wat voel ik me stom zeg, dat ik meteen zo’n conclusie trok. Deze mevrouw is totaal niet bezig met haar uiterlijk, ze is bezig met overleven.
Ze vertelt dat er na een mammografie en een echo een plekje was gevonden in haar rechterborst. Het was niet goed…en ze moest geopereerd worden. Maar haar arts wilde eerst een MRI scan, om uit te sluiten of er niet nog meer kwaadaardige cellen aanwezig waren. Lida gaat ermee akkoord en ja hoor, in haar linkerborst achter haar tepel zit nog een plekje. Ze kiest ervoor om beide borsten te laten verwijderen, zo weet ze zeker dat alles weg is, en ze zijn eventueel makkelijker te reconstrueren. Ze verteld me: ‘als mijn arts de MRI niet had doorgezet, dan was ik er nu nog slechter aan toe, ik ben hem zo dankbaar’. Ze vertelt dat een MRI niet standaard wordt gegeven bij een mammografie/echo, wat onvoorstelbaar is ‘want wie weet hoeveel vrouwen er misschien rondlopen met een kwaadaardig knobbeltje wat alleen zichtbaar is op een MRI.’
Het gesprek gaat verder en ze zegt dat ze vindt dat ze redelijk goed met de situatie om gaat, ‘maar’ zegt ze, ik wil mezelf niet op de borst kloppen die ik niet meer heb. Ik kijk haar aan en ze begint te lachen, ik lach met haar mee.
Na de behandeling nemen we afscheid, die maandag erna hebben contact over de uitslagen van het vervolgonderzoek: ze zijn niet positief. Ik wens haar veel sterkte en aankomende donderdag begint ze met haar chemo en daarna zal ze bestraald worden. En ik zal aan haar denken, mijn duimen kapot draaien voor haar. Want lieve Lida wat ben jij een ontzettend positief en mooi mens van binnen en van buiten (ja ook in je joggingbroek en zonder make-up 😉 )