Kleedjes

Ik ben gek op ‘de oudjes’ (zoals ik ze liefkozend noem), ik vind ze heerlijk om mee te werken. Ze zijn blij als je langskomt en je wordt met veel enthousiasme weer uitgezwaaid als je weggaat. In de tussentijd word je verzorgd met kopjes thee of koffie, wat lekkers, en een ‘extraatje’ voor de spaarpotjes van mijn kinderen. Ondertussen verzorg ik hun voeten zodat ze met hun gerimpelde kluifjes comfortabel achter hun rollator kunnen blijven schuifelen.
Gezelligheid
Ik voel me ook snel thuis bij deze klanten op leeftijd. De inrichting van een gemiddelde bejaarde woning vind ik vaak erg gezellig. Het mooie servies wat wordt tentoongesteld op een koffietafeltje, de fluwelen poefjes en de diversen spulletjes die ter decoratie in het vensterbank staan. Maar er is 1 ding waar ik toch echt mijn vraagtekens bij zet………..wat is er toch aan de hand met al die kleedjes?
Variatie
Het is vaak geen groot kleed wat er ligt, nee het zijn er meerdere in diverse varianten: verschillende kleuren, met kwastjes, zonder kwastjes, effen, bont, oud, nieuw, rond, vierkant. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat de Perzische variant de meest favoriet is, by far. Je vindt ze vaak ook op de meest onlogische plekken: op de gang, in de woonkamer, tegen de muur, op de tafel, óveral kom ik ze tegen.
Linke soep
Ik snap deze woontrend van onze bejaarde medemens niet. Want ze liggen er niet voor het comfort in ieder geval. Hoewel de meeste oudjes er moeiteloos overheen karren met hun rollator heb ik er altijd moeite mee om niet zo’n kleedje achter de wielen van mijn werkkoffer aan te slepen. Ze zijn eigenlijk best link, die ‘gezellige’ kleedjes. Want stiekem laten ze je gewoon struikelen als je niet oplet, en deze doelgroep is al zo kwetsbaar.
Oproepje
Dus hierbij een oproep aan alle lieve bejaarden die hun woning hebben opgesierd met deze kleedjes: Hang ze aan de muur, leg ze gezellig op een tafeltje, maar alsjeblieft niet op de grond. Ik zou het zo naar vinden als jullie hierover struikelen en wat breken, met alle gevolgen van dien (en dat gebeurt kan ik jullie vertellen) ik kan jullie namelijk echt niet missen, daarvoor vind ik jullie veel te leuk!
Liefs, Judith
Je hebt helemaal gelijk. Mijn schoonmoeder was ook zo’n oudere, gek op kleedjes, tot ze idd viel en dr pols brak. Toen was t gelijk afgelopen met die ondingen op de grond.
Ja zo zie je maar…
Vaak moet er iets gebeuren willen ze eindelijk de kleedjes weg doen.
Wat een heerlijk, eerlijk verhaal weer.
Je bent een kanjer