In the name of love
Het vergt heel wat geregel: een eigen onderneming in combinatie met kinderen. Het lijkt hier soms meer op een BV wat ik run dan op een eenmanszaak.
Het begint al in de ochtend: wat moeten we meenemen naar school? Hebben ze vandaag nou gym- of zwemles? Er wordt gesjouwd met brooddozen, drinkbekers en bijvoorbeeld lege wc rolletjes voor het knutselen. Daarnaast moet ik ook nog mijn eigen spullen meenemen voor het werk: mijn koffer, aangevuld en al, mijn agenda, klantenkaarten, eventuele bestellingen. Met een auto bomvol gaan we richting school. In de file, want er zijn veel ouders die hun kids (net zoals ik) met de auto naar school brengen. Niet omdat ik ze niet wil laten fietsen hoor, als kind ging ik door weer en wind met de fiets, maar omdat ik zelf altijd meteen doorga naar mijn eerste klant. Ik werk 4 dagen en ik begin dinsdag, woensdag en donderdag om 09.00. Op maandag en vrijdag rijd ik meteen door naar de sportschool waar de les om 09.00 begint. Op de maandag begin ik na het sporten met werken, op de vrijdag ben ik vrij.
Het sporten is voor mij belangrijk. Niet alleen om in vorm te blijven, maar ook om mijn lijf sterk te houden. Dit werk is fysiek soms echt zwaar, het is een hoop getil en gesjouw op zijn tijd. En als ik ziek word, dan heb ik geen inkomsten. Het is dus belangrijk dat ik fit blijf.
Ik kan gelukkig vaak terug vallen op mensen in mijn omgeving wbt de opvang van mijn kids: zo is er een mede zzp-er en buurman met wie ik een fijne opvang-deal heb voor de kids. Op de ene maandag neemt hij mijn kids mee uit school en de andere maandag neem ik zijn zoontje mee. Zo kunnen we allebei toch een middagje extra werken. Ook mijn mams springt regelmatig bij op de dinsdag. Op de woensdagmiddag is manlief thuis en op de donderdag gaan ze naar de BSO. Vrijdag is mijn vrije dag: die is heilig. Na het sporten doe ik mijn boekhouding, hou ik mijn blog bij, en doe ik het huishouden. Het weekend is voor mijn gezin: voetbal, zwemles, boodschappen en op de zondag doen we het liefst zo min mogelijk. Dan beginnen we de ochtend met afbakbroodjes en we lopen dan zo lang mogelijk rond in onze pyjama’s.
Het zijn lange werkweken, ook omdat ik in de avonden werk. En dat valt soms niet mee: ik hou van mijn werk, maar nog meer van mijn gezin. De kids zijn nu nog klein, en de tijd gaat snel, dus ik wil ook van ze genieten. Als ik met ze thuis ben wil ik niet de hele tijd met mijn neus in de pc zitten, of bezig zijn met andere dingen die werk gerelateerd zijn. Maar ik wist van te voren dat als je eigen baas bent dat prive en werk met elkaar verweven kunnen zijn. Tot nu toe gaat het goed, en ik geniet extra van ze. Het voordeel van eigen baas zijn is dat ik mijn eigen tijd kan indelen. Dus als er een studiedag is, een kinderfeestje gevierd moet worden, of een belangrijke voetbalwedstijd gespeeld moet worden, dan ben ik erbij. En hopelijk onthouden ze dat, en kunnen ze straks terug kijken op een jeugd waarin ze het fijn hadden: met een moeder die hard werkte, maar die er altijd voor ze waren als ze haar nodig hadden.