I can see clearly now

Het is ‘s ochtends vroeg, rond 08.30, als ik mijn dochtertje naar school breng. Onze wijk is gehuld in een dikke laag mist, het is een klein wereldje. Éénmaal aangekomen bij school kus ik de kleine dame gedag en loop langs de atletiek baan, de eindstreep van de baan wordt onzichtbaar gemaakt door de mist.

Klaar voor de start….

Het uitzicht doet me denken aan mijn loopbaan als pedicure zijnde, wat was het spannend (doodeng!) om voor mezelf te beginnen. Alles deed ik eraan om een klantenkring op te bouwen en om mijn werk zo goed mogelijk uit te voeren. De toekomst van mijn loopbaan was onduidelijk, net zoals het uitzicht van vanmorgen. Door mijn website, mond tot mond reclame en door mezelf veel te laten zien op social media ging het allemaal heel snel, ik had een vliegende start.

Onderweg

Ruim 5 jaar later begin ik patronen te herkennen binnen mijn klantenkring. En met name in de herfst: dan neemt het aantal klanten af. Niet door onvrede, maar doordat ze ziek worden of sterven. Dit zijn de klanten die hoogbejaard zijn en waar de tijd van is gekomen, hun eindstreep is behaald. Dat kan soms wel even slikken zijn, je bouwt toch vaak een relatie op. En ook afgelopen jaar was hier geen uitzondering in, de verdrietige berichtjes van de nabestaande wisten mij nu ook weer te bereiken.

Eindstreep

Het is de cirkel van het leven, we zullen allemaal eens de eindstreep moeten aantikken. Maar tegen die tijd moeten we onze weg zien te vinden door de mist, gepaard met heldere dagen en soms met dagen die wat minder uitzichtloos zijn. Maar één ding is zeker: ook al is het uitzicht zo troebel, uiteindelijk klaart alles weer op.