Clumsy

Haastige spoed

Het is ’s ochtends vroeg op een doordeweekse dag. Ik ben bezig met tandpoetsen als ik tegelijkertijd het bed van mijn dochter wil opmaken. Het bedje is bezaaid met knuffels en kussens, dus het gaat niet zonder slag of stoot. Op dat moment mors ik een druppel tandpasta op mijn schone werkjasje. ‘Haastige spoed is zelden goed’, hoor ik een stemmetje zeggen in mijn hoofd, het is de juf van de basisschool die dit vroeger al regelmatig tegen mij zei.

Mobilisatie

Nadat ik de vlek weggepoetst heb loop ik de trap af en probeer de kinderen te mobiliseren. ‘Jassen aan, schoenen aan, we gaan naar school!’, roep ik de woonkamer in. Na 5 minuten staan ze in de starthouding en ben ik bezig mijn werkkoffer op de bijrijdersstoel aan het zetten. Op dat moment stoot ik mijn hoofd tegen het dak van mijn auto. Ik fatsoeneer mijn knot en ik ga verder met de tocht richting school.  De rest van de dag laat ik mijn sleutels gemiddeld zo’n 3 keer uit mijn handen vallen, en stoot ik mijn teen een keertje (ik heb twee keer een teen gekneusd en een keer zelfs een teen gebroken doordat ik ‘m stootte tegen de bank aan). Zelfs de hond is weleens slachtoffer van mijn onhandigheid: het komt regelmatig voor dat ik per ongeluk op haar pootje sta. (in my offense: ze is klein en ze loopt vaak tussen onze benen door.)

Wat een pechdag zou je zeggen, maar nee hoor, dit is de normale gang van zaken voor mij. En ik zie dat dochterlief dit ‘klungel-gen’ geërfd heeft van mij. Zo heeft ze al heel wat omgegooide bekers limonade op haar naam staan, laat ze regelmatig een stift (zonder dop, op haar witte vloerbedekking) vallen, en is ze al zo’n 5 keer van de trap gestuiterd in haar hele klunzen-carrière. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Onhandig

Gelukkig sta ik er niet alleen voor, er zijn meer mensen die behoorlijk onhandig kunnen zijn, en ik herken het ook onder mijn klanten. Waaronder een dame die buiten was gestruikeld waardoor ze haar voet had gebroken. Tijdens de pedicure behandeling knipte ik heel voorzichtig haar nagels, haar voet zat ingepakt in het gips. Toen ze wilde opstaan na de behandeling viel haar stok, en toen ze eenmaal weer zat in haar comfortabele stoel liet ze hem weer vallen. ‘Ze laat die stok elke vijf minuten vallen’ zei haar man lachend om haar onhandigheid. Of die ene klant die altijd wel een blauwe teennagel heeft omdat hij zo vaak zijn tenen stoot of er iets op laat vallen. Een schrale troost is het om te weten dat er meerdere klunzen zijn zoals ik.

Is het dan wel zo handig om pedicure te zijn?, vraag je je misschien af. Er word tenslotte met mesjes gewerkt die zo scherp zijn dat je er een behoorlijk bloedbad mee kan aanrichten mocht je niet beschikken over een vast hand. En teennagels lakken moet ook goed gebeuren, op mee-geverfde tenen zit niemand te wachten . Ik kan jullie gerust stellen: als ik aan het werk ben dan ben ik super geconcentreerd, en dan focus ik me volledig op één ding. En dat is ook nog eens een ‘ding’ dat ik ontzettend leuk vind om te doen.

Student

Op school was dat wel anders. De concentratie was ver te zoeken en vooral tijdens vakken zoals wiskunde of geschiedenis. Ik heb regelmatig de gang mogen bestuderen na een gezellig kletspartij met mijn buurvrouw. Dat vond ik een stuk leuker dan kijken naar de vakantiedia’s van de leraar-aardrijkskunde die in Zweden op vakantie was geweest. De pedicure opleiding was dan ook voor mij een mooie uitdaging. Je moet hier namelijk heel veel theorie voor studeren. Anatomie, fysiologie, pathologie, en als je geluk had dan werden er ook nog eens Latijnse benamingen bij gebruikt. Dat ik alle vier de theorie-examens in één keer heb gehaald dat is een wonder. ( en veel stampwerk en you-tube filmpjes bekijken.)

Nee, ik ben geen student, laat mij maar lekker met mijn handen bezig zijn. En aangezien ik niet wekelijks mijn pleistervoorraad hoef aan te vullen denk ik dat het mij nog redelijk afgaat. 😉