95

Vandaag had ik haar weer op de planning: mijn lieve vriendin in het verzorgingstehuis.
Ik kom binnen en zeg: goedendag mevrouw ik kom uw handen en voeten weer verzorgen. ‘Oh wat fijn zegt ze en ik vind jou zo’n lief kind hè? Met je frisse gezichtje’. De behandeling begint en ze klets lekker, deze mevrouw is altijd zó ontzettend positief. Dan vraagt ze waar het briefje ligt die de zuster heeft achtergelaten. Ik zie ‘m liggen en pak ‘m voor haar, er staat 95 op. Zo oud ben ik, zegt ze. Ondanks dat ik dat eigenlijk al weet, zeg ik: echt? Dat is niet te zien hoor, u ziet er ook zo fris uit.

Dan ben ik klaar met de behandeling en ze zegt dat ze weer zo blij is met haar geknipte nagels dat ze straks dansend naar beneden gaat met haar handen in de lucht en ze maakt in haar stoel een dansje. Ik doe met haar mee en als 2 malloten dansen we in haar kamer ik staand en mevrouw danst door in haar stoel. We hebben de grootste lol. 95  jaar en dan zo in het leven staan, ik teken ervoor.