Het zijn de kleine dingen….

Vorige week werd ik gebeld door een klant die haar afspraak wilde verplaatsen: haar hoofd stond er niet naar want ze hadden bij haar ingebroken én een naaste was overleden. We verzetten de afspraak en vandaag had ik haar op de planning. Ik kom binnen en vraag of het een beetje gaat met haar. Ze vertelt dat de inbrekers het spaarpotje voor haar kleinkinderen hebben leeggehaald en aardig wat schade hebben achtergelaten. De schoften, denk ik meteen. Het is zo’n lief vrouwtje en ze heeft het niet al te breed.

Haar voeten zijn klaar en ze zegt dat ze dan straks haar nagels gaat lakken. Nee joh, dat doe ik wel voor u, als troost voor alle ellende. ‘Weet je dat zeker? Dan kost je toch tijd, zegt ze. Ik zeg dat ze toch de laatste van de middag is, en dat ik dat graag doe voor haar. Dat vind ze fijn en we ‘tutten’ lekker verder.

Ze wordt ietsjes vrolijker en ik laat haar achter met mooie verzorgde voeten en gelakte nagels. Hopelijk heeft ze voor even alle ellende kunnen vergeten, dit was wel het minste wat ik voor deze lieve mevrouw kon betekenen.